Pacjent ma prawo do:

• świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej;
• przejrzystej, obiektywnej, opartej na kryteriach medycznych, procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń, w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń zdrowotnych;
• żądania, aby udzielający mu świadczeń zdrowotnych lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie, a pielęgniarka (położna) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (położnej) (lekarz lub pielęgniarka (położna) mogą odmówić, jeżeli uznają, że żądanie to jest bezzasadne);
• natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia;
• świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością, w warunkach odpowiadających określonym w odrębnych przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym
• informacji o swoim stanie zdrowia;
• uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami;
• wyrażenia zgody na udzielenie informacji wymienionych w pkt. 7 innym osobom;
• żądania, aby osoba wykonująca zawód medyczny nie udzielała mu informacji, o której mowa w pkt. 7;
• przedstawienia - po uzyskaniu informacji, o której mowa w pkt. 7 - osobie wykonującej zawód medyczny swojego zdania w tym zakresie;
• udzielenia informacji, o której mowa w pkt. 7 w pełnym zakresie, w przypadku określonym w art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (niepomyślnego rokowania);
• uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny informacji, o której mowa w pkt. 7, w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego;
• uzyskania od pielęgniarki, położnej przystępnej informacji o jego pielęgnacji i zabiegach pielęgniarskich;
• dostatecznie wczesnej informacji o zamiarze odstąpienia przez lekarza od leczenia i wskazania przez tego lekarza możliwości uzyskania świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych;
• informacji o prawach pacjenta określonych w ustawie z dnia 06 listopada 2008 r. o prawach pacjenta oraz w przepisach odrębnych, uwzględniającej ograniczenia tych praw określone w tych przepisach (poprzez ich umieszczenie w lokalu podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, w miejscu ogólnodostępnym, a w przypadku pacjenta niemogącego się poruszać, w sposób umożliwiający zapoznanie się z nią w pomieszczeniu, w którym pacjent przebywa);
• informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot leczniczy, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych przez ten podmiot;
• zgłaszania osobom wykonującym zawód medyczny, Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu działania niepożądanego produktu leczniczego zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne
• zachowania w tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny, w tym udzielające mu świadczeń zdrowotnych, informacji z nim związanych, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu medycznego (zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej regulują przepisy art. 14 ust. 2-8 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o prawach pacjenta);
• wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy takiej zgody, po uzyskaniu informacji w zakresie określonym w art. 9 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o prawach pacjenta;
• wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych (prawo do wyrażenia zgody przysługuje przedstawicielowi ustawowemu pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody, a w przypadku braku przedstawiciela ustawowego prawo to, w odniesieniu do badania, może wykonać opiekun faktyczny
• wyrażenia sprzeciwu co do udzielenia świadczenia zdrowotnego, pomimo zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego (prawo to przysługuje pacjentowi małoletniemu, który ukończył 16 lat, osobie ubezwłasnowolnionej albo pacjentowi choremu psychicznie lub upośledzonemu umysłowo, lecz dysponującemu dostatecznym rozeznaniem);
• wyrażenia zgody, o której mowa w pkt. 20 w formie pisemnej (lub w formie dokumentowej, w przypadku wyrażenia zgody za pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta) w przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta;
• uzyskania informacji, o której mowa w pkt. 7, przed wyrażeniem zgody w sposób określony w pkt. 22;
• poszanowania intymności i godności, w szczególności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych;
• leczenia bólu;
• obecności osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych (osoba udzielająca świadczeń zdrowotnych może odmówić obecności osoby bliskiej w przypadku istnienia prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta);
• dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych;
• do wniesienia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarskiego określonego w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, jeżeli opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa;
• dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, która nie polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w tym także do opieki sprawowanej nad pacjentem małoletnim albo posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.